Rok 1984 był rokiem znaczących zmian dla Pink Floyd, Roger Waters rozpoczął karierę solową, a inni członkowie zespołu również eksplorowali indywidualne projekty. Zmiana ta nastąpiła po wydaniu „The Final Cut” i narastających napięciach w zespole. Waters wydał swój debiutancki solowy album „The Pros and Cons of Hitch Hiking” w kwietniu 1984 roku. Album, koncepcyjny i narracyjny, eksplorował temat kryzysu wieku średniego poprzez serię snów. Otrzymał mieszane recenzje, niektórzy krytycy docenili jego opowiadanie historii, a inni uznali go za zbyt skomplikowany. David Gilmour wydał również swój drugi solowy album „About Face” w marcu 1984 roku. Album ten charakteryzował się bardziej bezpośrednim rockowym podejściem i zawierał współpracę z innymi artystami, takimi jak Pete Townshend z The Who. Został dobrze przyjęty, z hitami takimi jak „Blue Light” i „All Lovers Are Deranged”. Solowa trasa Gilmoura promująca album przyciągnęła znaczną uwagę, pokazując jego zdolność do prowadzenia solowej kariery poza Pink Floyd. Te solowe projekty wskazywały na zmianę dynamiki Pink Floyd, podczas gdy Waters skupiał się na swojej wizji, a Gilmour eksplorował swoją twórczą ścieżkę. Podczas gdy Pink Floyd jako zespół pozostawał w zawieszeniu, solowe wysiłki uwypukliły indywidualne talenty w grupie.